En stop met van elke stad, regio en boeregat een 'sterk merk' te maken.
6 reacties Gepost door Xaro op 18:00
Wie veroorzaakt kanker maar maakt mij gelukkig? Wie doet het poolijs smelten en mijn schouders ontspannen? Wie werd aanbeden door Maya's en Egyptenaren en scheef bekeken door mensen met huidtype 1? Wie geeft u het gevoel dat God u een dikke knuffel geeft?
Freaky stuff, dat ik het u zeg.
The mind works in mysterious ways.
Zij: Wat? Wat word ik?
Hij: ...
Hij: ...
Hij: ...
Hij: Hmm. 15. (knipoogt)
Wat is het leuk om goede voornemens ook eens echt te realiseren: op 1 september begin ik te werken. Ad interim, weliswaar, maar ik zal dus een poosje eerlijk zweet kunnen ruilen voor brood.
Vorige week kreeg ik twee visies op mijn uiterlijk te horen en te zien. 1 keer van een blinde mens en 1 keer van zo'n uitvergrotende spiegel. De blinde mens, die Steve heet, zei: 'Volgens mij ben jij niet zo groot, niet echt klein en heb je bruin golvend haar. En ik denk dat je geen bril draagt.' Dat is behoorlijk goed geraden, voor een blinde. Steve kan nog maar weinig verkeerd doen. De spiegel was minder goed voor mijn zelfvertrouwen. Die zei: 'Volgens mij heb jij rechts meer sproeten dan links. En wenkbrauwen zijn toch maar rare dingen.' En dat is waar. Maar ga eens ver van de spiegel staan en beeld jezelf in zònder wenkbrauwen. Nog vreemder. Boeiende dagen in De Studio.
Heb ik hier ooit al eens verteld wat voor geweldige mensen er naast De Studio wonen? Vast niet. En anders doe ik het nog eens.
Een braaf kind heeft me gevraagd om nog eens een filmpje te posten, omdat 'al die letters zo vermoeiend zijn'. Lies, ik stel Achmed aan u voor.
Territoria
Some thirty inches from my nose
The frontier of my Person goes,
And all the untilled air between
Is private pagus or demesne.
Stranger, unless with bedroom eyes
I beckon you to fraternize,
Beware of rudely crossing it:
I have no gun, but I can spit.
Bedankt aan al wie vrijdag zijn best heeft gedaan om de ether te doen gonzen van de virtuele hersengolven. Het is niet voor niks geweest: het was een goed gesprek. Helaas koop ik daar geen brood mee. Twee flurks met meer ervaring blokkeren mijn weg naar enige werkzekerheid. Als ik ze tegenkom breek ik hun knieën. Of mag ik dat niet zeggen?
Gent Magazine vraagt of we er klaar voor zijn, voor de nieuwe Blaarmeersen. Het zal wel zijn! De Studio ligt namelijk niet alleen dicht bij de betere buurtslager, maar ook vlakbij De Blaarmeersen. En in tegenstelling tot veel mensen haal ik mijn neus daar niet voor op. Misschien heeft het iets met mijn kustelijke afkomst te maken, maar als ik moet kiezen tussen een koer waar maar twee uur zon op schijnt en een domein met gras, zand en water, dan weet ik het wel. Een heel jaar hebben ze gerenoveerd aan de Gentse Plage Tatoeage en ik ben zo blij als een onnozel kind met dat groter strand, die familieglijbaan, het piratenschip en een beachvolleyplein (waar ik gewoon naar ga kijken, uiteraard). Dus laat nu maar komen, die zon! Ow yes, we lurrve Stad Gent!
Sinds 15u45 ben ik 27 jaren in de wereld.
Ik ben zo vreselijk slecht gezind vandaag
ik lijk wel de mensgeworden Fuck You van de Week
Viert moeder! Al twee weken proberen ze mij wijs te maken wat mijn mama 'verdient'. Het komt mij de strot uit. Zorg dat je mama mooi kan zijn met het Babyliss-haartooigerief. Na al het harde werk om voor manlief en de kindjes te zorgen, verdient mijn mama wel eens een Senseo-moment. Zeg! Zijn we plots teruggeflitst naar de jaren '50? 
Ons ma zit al 5 dagen in Berlijn en heeft er de tijd van haar leven. Mijn mama verdient een Piper-Heidsieck moment in haar eigen Berlijnse pied-à-terre. Waar ligt dat Euromillions-formulier?
Ge moet niet ver rijden om in een buitenland te komen. Op de dag van de arbeid van dit jaar ben ik met drie andere chica's de Westerscheldetunnel doorgezoefd, om terecht te komen in Zeeland. Kwestie van er eens uit te zijn. Holland de dag na Koninginnedag, het had wel iets. Zeeland is plat, kneuterig en mooi. Zeelanders lijken nog een voorkeur te hebben voor kabouterdorpjes, met kabouterhuisjes en kaboutertuintjes. Een van ons merkte op dat ze een serieus alcoholprobleem zou krijgen als ze hier zou wonen. Maar om te bezoeken is het dus wel plezant. Middelburg viel wat tegen, maar Veere -met het Veerse Meer- was geweldig en in het obligate Vrouwenpolder -daar moesten we toch geweest zijn- was er nog dorpsfeest. In Vrouwenpolder wisten ze heel goed dat wij niet van het dorp waren, alsof we een groot rood kruis op ons voorhoofd hadden dat eens van naderbij bekeken moest worden. Maar vriendelijk waren ze overal.
We hebben ook een vergelijkende test gedaan in het kader van de week van de goeiedag. In Nederland zwaait nìemand terug. In Gent de meeste mensen wel. Ha!
Het is hier weer al lang stil, het temmen van kinders vergt veel tijd en energie. Om jullie toch nog enigszins te entertainen, hier een aantal fragmentjes uit The Chaser's War on Everything. Een Australische comedy-reeks die me wat aan Trigger Happy doet denken, maar dan iets subtieler misschien. Funny!
Jongeren die overgekwalificeerd zijn, lijken daar in de eerste instantie zelf verantwoordelijk voor te zijn. 'Studeren waar je zin in hebt, is prima, maar je moet ook de consequenties dragen', meent Wilson De Pril van werkgeversorganisatie Agoria.
Phaedra en Pascal, 't is er niks mee. Nondedju. Het was nochtans van Pascal dat ik vond dat hij zo wat de jongere versie van Frans'tje leek. Phaedra is niet teleurgesteld. Ik anders wel. Weken aan het lijntje gehouden worden en wat krijgt ne mens? Eén zinnetje: 'We hebben besloten goede vrienden te blijven.' Van een anticlimax gesproken. Ik ben al blij dat ik niet naar àl die afleveringen gekeken heb.
Die hond is bekend omdat hij op de poster heeft mogen staan met zijn baasje, een stevig bewenkbrauwde Vlaamse politicus die zijn rechterarm tegen zijn romp moet vastbinden om serieus genomen te worden. Xaro moet iets betekend hebben in het Germaans; wie weet wat precies, mag het me laten weten. Zou het 'winter' zijn? Ik ben niet trots op mijn politieke en germanistische ongeletterdheid, maar ik ben al blij dat ik mezelf niet Blondi heb genoemd. Had ook gekund.
Als ik er ooit eentje heb en het begint plots zò te doen, dan geef ik het weg.
Mannen.
Af en toe word ik er van beschuldigd kieskeurig te zijn. Dat is helemaal niet waar. Er zijn nog mensen die willen wat ik wil. Kijk maar.
Ik heb daar niks aan toe te voegen.
Op de radio werd daarstraks de wonderbra tot 'vrouwending van het jaar' uitgeroepen. Nog in de top 5: stiletto's en de G-string. Fantastische dingen allemaal, maar voor wie zijn ze zo geweldig?
Shoppen. Pfff. Wat een vreselijk woord, ik gebruik het zelden of nooit. Het doet me denken aan 'de kids', zoals ze in van die wijvenboekskes beschreven staan. Kleren kopen, winkelen, whatever. Ik doe het weinig, nu al meer dan vroeger. Enkele jaren geleden kreeg ik zelfs een nieuwjaarskaartje waarop stond: 'ik wens je veel nieuwe kleren toe.' Tja, dat zegt wat over mij toen, zeker? Sindsdien is er wel wat veranderd, maar een shopaholic -nog zo'n walgelijk woord- zal ik jamais de ma vie worden.
Kleren passen verstoort de relatie tussen mijn lijf en mij, het confronteert me met mijn eigenaardige verhoudingen. Ik ben klerenwinkels ook altijd heel rap beu: te veel volk, te veel lawaai. Ik vind de verkoopsters meestal trutten omdat zij kunnen dragen wat ik zou willen kunnen dragen. En ik kan nog altijd niet veel geld uitgeven aan kleren.
Maar heel soms, dan stap ik zomaar ineens een winkel binnen, zie iets hangen en denk: gut, dat kan ik misschien toch eens passen. En heel soms staat er dan ineens een schone, goedgeklede madam voor de spiegel. En daarvan word ik dan wel ontzettend gelukkig.
Voorwaar, ik krijg mijn allereerste stokje toegeworpen van Jim. Een tamponstokje nog wel, want het is wijvenweek. Dat was mij een beetje ontgaan. Hier en daar gaat het over wijvenblogs. Wat is dat eigenlijk, een wijvenblog? Is het een wijvenblog als het door een madam wordt geschreven? Of is een wijvenblog iets wat over breien, schoenen, kinders, shoppen, schoenen, kapsels, koken en schoenen gaat? Ik lees geen Flair, voel me niet op mijn gemak op babyborrels, loop overdag zelden rond met make-up, gebruik pas sinds zeer kort een dagcrème en kan helaas moeilijk hoge hakken dragen. Maar maakt mij dat minder madam? Didn’t think so. Dus: de studio goes pink deze week.
Ik ging helemaal naar de Supersoldi om 7 goedkope borden, want daar smijten we mee in Folie (vanaf vrijdag weer te zien in La Barraca). In de regen, met mijn pas geknipt haar. Ze mochten niet breken onderweg, dus ik pakte ze in de Supersoldi goed in in krantenpapier. Boven de kasseien van de Bijlokehof scheurde mijn plastieken zak. Daar kon het krantenpapier niets tegen beginnen. Tot zover de 7 borden, die nu in een kartonnen doos tegen de gevel van café 't Zwart Schaap staan.
In theorie ben ik vandaag aan mijn laatste werkweek begonnen. Ook mensen die net een kind hebben gebaard moeten ooit weer aan het werk. En daarvoor schoppen ze een ander van hun stoel. Mij dus, in dit geval. Een beetje een beklemmend gevoel, wel.
Het gaat niet zo goed met Britney, but hey! Er is Timbaland, dus echt kunnen zingen is geen vereiste meer. En nu moet ze zelfs geen hele dag meer kunnen rechtstaan om een clipje in te blikken, ook daar is nu een oplossing voor:
Volgens mij is Britney stiekem gewoon dood.
Update: het filmpje quit wel. Een videoclip van Britney in Anime. Het was eens iets anders, misschien komt het nog terug.
Vorig weekend was echt fantastisch: een heel weekend in het teken van een paper over cognitivistische instructiestrategieën. Inderdaad, zo keek ik ook toen ik de opdracht las. Maar kijk, deadline is deadline en diploma is diploma, dus een mens als ik gaat er dan ook vollédig voor. Met in mijn achterhoofd de troostende gedachte aan het volgende weekend -dit weekend dus-, dat van mij zou zijn. Een hele zaterdagnamiddag -in de voormiddag was er wel nog even les, zomaar een heel weekend voor uzelf, dat is wel heel veel gevraagd- en een héle zondag voor mijzelf. En vanavond is er een klein feestje bij ons in de Studio, met allemaal mensen die ik veel te weinig zie. Dat ging dus allemaal kweenieoewijsdemaxenal zijn.
En dan ben ik godverdomme ziek.
Een leuk filmpje van mijn favoriete dames dan maar, omdat het toch niet allemaal kommer en kwel moet zijn:
Hoe kan een mens nu 1 sloef kwijt geraken? Ik ben tot veel in staat, vooral als het over dingen verliezen gaat, maar dit overtreft alles. En ik mis ze, mijn fleecen sloefke. Ik draag graag sloefen: als ik thuis ben, ben ik huiselijk. Dus loop ik nu maar een beetje debiel rond met 1 sloef, dan heb ik toch 1 gezellige voet.
...laat ik even op mijn blog melden dat ik keihard geslaagd ben voor mijn examens. Dan kunnen jullie weer verder met jullie leven.
Elke keer denk ik: nu zal het er wel mee gedaan zijn. Ik heb er al weer maanden niets meer over gehoord, fin de carrière is eindelijk gekomen. Je kan toch geen jaren net onder de oppervlakte van het BV-schap blijven spartelen, in al die jaren misschien 5 keer iets presteren dat het vermelden -volgens zeer bedenkelijke breinen- waard is en toch nog als het citeren waard beschouwd worden?
Een van die prestaties is wel de zalige costumerie in dit clipje, het moet gezegd.
De kop is er af, van onze mini-reeks hernemingen, en ik ben opgelucht te mogen melden dat we het nog kunnen. Na een dikke week flipperkast in mijn hoofd en borstkas en bijhorende huidprobleempjes, hebben we Folie à Deux gespeeld op het Nagt-festival in Knokke. We hebben dat goed gedaan, en ik hoef zelfs niet 'al zeg ik het zelf' te zeggen.
Naar aanleiding van Nagt hebben we met ons stuk ook de interesse van de West-Vlaamse pers gewekt. Ja, want er zitten West-Vlamingen in het collectief. 5 van de 7 podiumdieren waren te negeren want van Gent. Alles voor mijn 5 minutes of fame natuurlijk, maar ik blijf het wat belachelijk vinden. Die journalist vroeg me ook of ik nog geen nare ervaringen had gehad met 'die groepering die vindt dat er te veel West-Vlamingen in Gent zitten.' Zucht.
In De Morgen stond ook al een artikel over West-Vlamingen in Gent, die zich bedreigd voelen door de NGA omdat ze bij de bakker uitgescheten werden voor vuile Westflut. Een bakker die zijn klanten uitscheldt omdat hij zich gesteund denkt door een fictieve achterban: ik weet niet of ik het grappig of triest moet vinden. De wereld is zijn gevoel voor humor aan het verliezen. Ik moet een beetje denken aan Sonneveld zijn vrolijke Amsterdammer: 'Nou fraag ik u af, meneer Sjonneberg, waar is de Gulle Lach heden ten dage gebleven?'
Naald en draad, lijm, papier en karton horen NIET bij mij. Waarom dingen zelf in mekaar prutsen als je ze in de winkel kan kopen, nee? Aber vandaag heb ik dus gewoon een boek gemaakt. Een heel boek. Ikke. Nog iets om in het lijstje dingen die ik kan maar nooit meer zal doen te zetten. Het leukste is eigenlijk dat het dient om aan flarden gescheurd te worden, live on stage, en dat ziet er geweldig uit!
Vrijdag spelen we opnieuw Folie à Deux, op het Nagt festival in Knokke. Nog een kleine week om te repeteren, en vandaag was dag van de handenarbeid in de Barak. Oud decor eruit, nieuw decor erin. Er is gesloopt, gesleept, gestofzuigd, geklopt, gezaagd, geschroefd en geprutst dat het een lieve lust was. En intussen heb ik dus aan de zijlijn zitten boekbinden. Het was een leuke lange dag en het resultaat mag er zijn. We hebben weer een hypnotiserend hip decor, en het is verplaatsbaar deze keer. Ik ben ook een paar nagels kwijt, merk ik nu, en ik begrijp beter waarom mensen zich engageren in het verenigingsleven. De angst om de controle over mijn agenda te verliezen heeft me er altijd van weerhouden om er de lol van in te zien.
En zaterdag heb ik EINDELIJK een nieuwe gsm gekocht. Bij the Phone House nog wel, in weerwil van wat ik daarover bij Brutin al had gelezen. Ik was eerst, met dat stukje in gedachten, doorgewandeld naar de Bel Company, maar daar stond wat zonnebankbeleg in pak debiele commentaar te geven op alle lelijke mensen die de winkel passeerden. Kwam niet sympathiek over. Eender hoe, een gsm willen kopen op zaterdagnamiddag is slecht voor de tolerantie. Toch voor die van mij. Er kunnen zo veel gsm's op een vierkante meter muur tentoongesteld worden dat je voortdurend over andere mensen heen moet kruipen om te zien welk machien je wil. En dan moet je je voorbereiden op het 'puur informatieve' vragenuurtje over je abonnement en beltarieven, je wapenen tegen verzekeringsgemem en accessoire-bullshit en verdragen dat de verkoper laat doorschemeren dat hij je defensieve houding tegen het verkoopsgelul niet apprecieert. Hij apprecieerde natuurlijk wel dat ik al helemaal zelf uitgedokterd had welke telefoon ik wou en dat hij geen honderd modellen meer moest demonstreren. Soit, nu heb ik weer een gsm die ik kan gebruiken zoals het hoort: ver weg van stopcontacten en langer dan 2 minuten aan een stuk. Ik ben content.
Foto van de week: ik was op zoek naar een foto van Patrick uit Spongebob met netkousen aan, en toen vond ik deze van een andere Patrick. Hij ziet eruit alsof hij netkousen zou kunnen dragen.
Er is eindelijk weer plaats voor happy thoughts in mijn hoofd! Nu er een einde gekomen is aan de agenda-stress, mijn laatste paper binnen is, mijn vuurdoop voor de klas in het verleden ligt en er op het werk ook weer ademruimte is, is de wereld weer een grote groene weide met plaats voor momenten waarop ik gewoon op mijn fiets kan springen om bij een ander naar TV te gaan kijken. En om te koken. En misschien ook om mijn kamer op te ruimen. Die ziet er uit alsof er een bureaucraten-oorlog heeft gewoed (Mijn systeem heeft meer papier! - Nee, niet waar, het mijne, kijk maar! Ik smijt er mee naar uw kop! - Ha! Wacht maar, eat this, papier in uw muil! - OH! Nu ga ik naar de winkel om een doos Xerox-papier, en ik smijt het hier gewoon in het rond! - ...). Ik zou er een foto van kunnen publiceren, maar dat doe ik niet. Ik publiceer liever dit:
Woehahahaha! Als dat geen goede campagne zou zijn. In ieder geval minder angstaanjagend dan die mensen van de NMBS-veiligheidsdienst die tegenwoordig in Gent Sint Pieters 'een oogje op mij hebben'. Brrrrrr. Nog erger dan dat 'donderdag is veggiedag'-gedoe. Ik heb zonet een grote, vettige braadworst gegeten om te vieren dat het donderdag is. Verder heb ik nog geen vlees gegeten deze week, uit solidariteit met Phaedra. Die eet ook geen vlees en dat zal heel Vlaanderen geweten hebben. Geweldig programma wel, Wie Wordt De Man Van Phaedra. Het heeft me in ieder geval geïnspireerd voor mijn volgende shampoo-aankoop: ofwel Pantene (voor Phaedra-haar), ofwel Timotei (voor Martine-haar, hopelijk komt met het haar ook het ultra-sexy accent mee.). Ik was eigenlijk vergeten dat Timotei bestond, maar ze verkopen dat dus nog altijd. En waarlijk, één van de kandidaten doet me kei-hard aan Frans'tje denken. Ongetwijfeld volgt er later meer daarover.
Sommige mensen lijken gewoon op elkaar. Aanschouw en zoek de zeven verschillen:
Is PP Michiels de ex-vrouw van Eva Pauwels? YEAH, SOUL SISTER!!!
Dit vind ik dus hilarisch.
En via Jim ben ik bij De Bitches aanbeland, waar ik dit vond. Geweldig! De eighties have reached India, of waar het ook vandaan komt... Schwung! Yeah! En ja, ik vind de ondertitels ook grappig.
Nu ik zelf ook voor heb dat de flyer voor het geweldige NAGT onzichtbaar is, heb ik hem maar verwijderd. Jammer wel, want hij is mega-cool. Check de site, zou ik zeggen!
En wijl ik hier toch ben: ik heb vannacht maar liefst twee keer gedroomd dat ik in mijn eigen vingers sneed. Waarvan 1 keer met een blender. Omen, or not omen?
Eigenlijk heb ik hier geen tijd voor, maar ik heb een urge to write.Gelukkig heb ik een gave. Ik zie geen dode mensen, neen. Maar wel heb ik blijkbaar de gave om, zelfs als ik bijna uit mijn kleren bibber van de zenuwen, er toch nog redelijk rustig en beheerst uit te zien. Zeer vreemd. Op verschillende momenten in mijn leven waarop ik zenuwachtig behoorde te zijn (mondelinge examens, eerste werkdagen, eerste stagedagen, een zeldzame sollicitatie...) kreeg ik het volgende te horen: 'Ben jij niet zenuwachtig?'. En dan zeg ik: 'Mega, echt keihard, ik heb het gevoel alsof ik niet meer met mijn ogen kan knipperen'. En dan komt er ALTIJD: 'Amai dat is er toch niet aan te zien.' Ik stotter niet, ik zweet niet en ik bibber niet. Ik krijg wel migraine en eczema van stress, maar dat ziet niemand. Dat is goed als je voor een klas staat. Anders eigenlijk ook.
En zo kom ik na die compleet overbodige omweg terug bij de reden waarom ik aan dit stukje begonnen ben. Ik ben niet meer bang om voor een klas te staan. Ik heb het gedaan en wat moest gebeuren is gebeurd: het ergste. Ik heb met mijn mond vol tanden gestaan en ik heb shit gezegd voor 15 onschuldige kinderoortjes. Maar ik heb het overleefd, de wereld is niet vergaan, er heeft niemand geroepen: 'Hoe durf jij voor een klas te staan, jij didactisch onverantwoord creatuur!?!?'. Angst overwonnen.
En nog even voor de goede orde: ik sta alleen met mijn mond vol tanden in extreme situaties, zoals wanneer ik een veel te moeilijk examen afgelegd heb de dag voor ik drie uur na elkaar les moet geven. Voor de eerste keer. Na veel te weinig slaap. Just saying.
Nu Xaro de fakkel tijdelijk heeft doorgegeven, wil ik uit respect toch even wat trash brengen. Deze keer niet over het medium teevee, hoewel ik echt uitkijk naar Phaedra’s queeste naar een man, vanaf maandag op de buis. Oh opwinding, vaarwel nachtrust!
De geschreven media. Magazines zijn er iedere week en zijn telkens ongeveer even dik. Da’s op zich al vreemd, want niet altijd is het glamournieuws even spannend. Volgens mij zijn er evergreens, die ten gepaste tijde als joker worden ingezet om de bladen te vullen.
Gesprekken op redacties: “ja, we hebben hier nog een halve lege pagina. Snel, iets over een celeb” Ofzo.
Ik heb er zelfs een lijstje van gemaakt voor jullie. De lijst is lang, maar die evergreens zijn dan ook een nooit ophoudende carrousel.
- Huwelijk Madonna onder zware druk
- Björk valt fotograaf aan op vliegveld
- J.Lo zwanger van tweeling?
- Nicole Kidman zwanger?
- Heidi Klum zwanger!
- Paris Hilton naar de gevangenis
- Jennifer Aniston zwaar gekwetst
- Kim Kay herstelt van zware ziekte
- Brangelina adopteren een weeskindje
- Brangelina gesplit?
- Nicolas Pfaff: “ik bedrieg Debby niet”
- Nicolas Pfaff: “ik ben geen homo”
- Freddi di Bono en Evi nog steeds stapel op elkaar
- Belle Perez: “Ik heb Spaans bloed in de aderen”
- Pete Doherty aan het afkicken
- Kate Moss aan de drugs
- Kate Moss maakt comeback 
- Elton John geeft een feestje
- Posh verandert van kapsel
- Posh schrikwekkend mager
- Beckham bedriegt Posh
- Prins Laurent rijdt te snel
- Mathilde is zwanger
- Britney is de teugels kwijt
- Naomi is agressief en heeft losse handjes
- Naomi werpt met haar gsm
- Clément zoon van Laurent?
- Angelina bezoekt weeshuis
- Brigitta Callens vindt spirituele zelf
- Ann Van Elsen doctoreert in reputatiemanagement
- Lady Di vermoord?
- Butler Lady Di komt met bekentenissen voor de dag
- Prins Harry choqueert
- Prins Harry zakt zwaar door
- Prins Harry en Chelsey uit elkaar
- Prins Harry en Chelsey weer bijeen
- (twee bovenstaande items zijn ook van toepassing op Jude Law en Sienna Miller)
- Betty wil in de politiek
- Véronique De Cack: “mijn borsten zijn écht”
- Véronique De Cack: “Sébastien is de man in mijn leven”
- Maxima en Willem-Alexander dolgelukkig met dochtertje
- Kevin Federline wordt vader
- Dennis Black Magic in de problemen
- Els De Schepper vindt zichzelf
- Ingeborg geeft licht
- Nicole en Hugo: “zo gelukkig zijn we samen!”
- Lindsey Lohan rijdt in de struiken
- Danny Mommens: “ik ben clean”
- Els Pynnoo: “ik ben zo content met mijn beestjes”
- Michaël Jackson failliet?
- Herr Seele heeft driehoeksverhouding
- Liz Taylor trouwt
Vul zelf maar aan… ook andere nieuwscategorieën zijn van toepassing:
- Pakistan brandt
- Justine Henin staat op één
- Justine Henin heeft koortsblazen
- ...
Ons aller bloggastvrouw bevindt zich na de winterslaap in blokperiode.
Groot was telkens mijn teleurstelling dat er geen nieuwe berichtjes
meer werden gepost. Maar Jonkvrouwe Xaro, gekenmerkt door mondigheid
en assertiviteit, gooide de bal terug. "Wil jij de blog niet
overnemen? Voor even"
In select gezelschap vind ik het helemaal niet erg om mij te
profileren als the noise of Europe. Maar virtueel en digitaal?
Waarover moet ik schrijven?
Er gebeurt genoeg in mijn leven, daar niet van, maar wie heeft daar
zaken mee? Hoe raar het mag overkomen, ik ben daar nogal schuchter voor. Daaruit moet ik ook concluderen dat bloggen echt niet simpel is.
Gelukkig is Tim ook bereid om er een duo-presentatie van te maken.
Mijn respect voor Xaro groeit alleen maar. Ze hielp ons al op weg en
gaf de zoekwoorden waarmee mensen op deze blog terechtkwamen. Check
this:
- "Dit is mijn wens" de kleine zeemeermin
- Tania Dexters wordt geneukt
- Heb ik een diploma nodig om een tearoom te openen?
- Geile jappen
- Michel follet
- Gitaar spelen met acrylnagels
- Loskomende tanden koffie
- Meisjes gezocht eroswing
Onvoorstelbaar toch? Om het met de woorden van een wijze man te
zeggen: "in wa veur ne weireld leevn waa nau toech" (Swa Backeljau)
Wie wil mag met bovenstaande termen een gedicht maken, een operette,
een Gesamtkunstwerk...
In ieder geval houden we u samen verder op de hoogte met verse
roddels, nieuwe leugens, bakken onzin en gezever. U leest toch mee? U
post toch ook een comment?
De Blonte Carré (de enige echte)
Jah! Het is daar! It's alive! En wakker! Maar het zit in de blok. En het moet werken. En stage lopen. Dat is veel voor Xaro. Multitasken gaat meestal wel, maar niet als ik voor alles echt wel mijn hoofd nodig heb, mijn concentratievermogen, en mijn agenda. Ik moet dat nog leren, volwassen zijn.
Maar omdat het hier anders zo dood is, heb ik besloten aan outsourcing te doen. Huisdier Stiefel (klik ook hier) en de blonde carré hebben de koppen bijeengestoken en zullen zeer binnenkort de Studio wat opleuken. Ik kan maar hopen dat ze het niet té geweldig doen, anders word ik hier binnenkort nog uitgejouwd. Want Be Back, I Will!
En deze krijgen jullie nog cadeau. Ik vind hem grappig.
Posts
