studio54

De Feesten hebben mij al flink verrast deze editie, en het is nog maar net begonnen. Ik heb mijn gezond verstand genegeerd en heb me zomaar even roekeloos in het centrum van het feestgedruis gewaagd. Op de openingsavond! En het was de moeite: drie goeie optredens meegepikt en daarna ben ik beginnen zeggen dat ik naar huis ging. Dat heb ik nog 2 uur volgehouden. Zonder vertrappeld te worden.

Om 17u zat ik in de protestantse Brabantdamkerk (Die bestaat blijkbaar. One lives, one learns.) naar Hermitage te luisteren. Nederlandstalige kleinknutselpop noemen ze het zelf. Hun bewerking van de trage versie van 'Be Mine' van Robyn was kippevelmoment nummer 1 van die avond. Een uur van mijn leven in schoonheid doorgebracht, zolang ik mijn ogen op David gericht hield dan toch.

Dan naar Campo voor The Broken Circle Breakdown featuring the Cover-Ups of Alabama van Cie Cecilia. 'Gaan!', zou ik zo zeggen, maar het is uitverkocht naar het schijnt. Misschien dat ik gemakkelijker ontroerd geraak met ouder worden, maar daar heb ik mijn jank-eens-tijdens-een-toneelvoorstelling-ontmaagding meegemaakt. Hoogst ongebruikelijk, Xaro-kenners kunnen dat beamen. En ik was niet de enige die een zakdoekske nodig had. Geen dooie puppy's, geen klef sentimenteel gedoe maar mooie menselijkheid met een mening waar je almaar luider 'Ja! Ge hebt keihard gelijk!' op wil antwoorden. Johan Heldenbergh moest in mijn wereld al niets meer bewijzen, maar hij heeft het toch weer gedaan. Het is wel Mieke Dobbels geweest die naar mijn keel gesprongen is en die niet meer losgelaten heeft. 

Met zijn allen een beetje van onze melk zijn we dan richting Charlatan (Deluxe) getrokken waar we 5 euro (5 euro!!) moesten betalen om binnen te mogen (en dan nòg moeten betalen voor 't WC, ik vind dat schandalig). Gustaph zou daar om 11u aan een optreden beginnen. Het was uiteindelijk half 2, way past mijn geplande bedtijd. Maar kijk, we hebben gezellig gewacht op het binnenterras van de Charlatan, dat bij nadere inspectie nogal op een kattenbak lijkt. Het was daar zo plezant dat ik zelfs niet doorhad dat de pinten buiten duurder waren dan binnen. Scandaleux, alweer. Ik heb echt geen Vedett nodig om cool te zijn. Na een eindeloze soundcheck is Gustaph er dan toch aan begonnen. Zanger Stef Caers heeft een stem om van achterover te vallen. Ik kan daar zo jaloers van worden, ik durf met moeite zingen onder de douche om de buren niet te degouteren. Anyway, het speelplezier gutste van het podium en had binnen de korste keren iedereen mee. Good stuff! (Hier lees je meer.)

Wat een lange post. Schrijven is schrappen maar het is mooi weer en ik wil naar buiten.