Shoppen. Pfff. Wat een vreselijk woord, ik gebruik het zelden of nooit. Het doet me denken aan 'de kids', zoals ze in van die wijvenboekskes beschreven staan. Kleren kopen, winkelen, whatever. Ik doe het weinig, nu al meer dan vroeger. Enkele jaren geleden kreeg ik zelfs een nieuwjaarskaartje waarop stond: 'ik wens je veel nieuwe kleren toe.' Tja, dat zegt wat over mij toen, zeker? Sindsdien is er wel wat veranderd, maar een shopaholic -nog zo'n walgelijk woord- zal ik jamais de ma vie worden.
Kleren passen verstoort de relatie tussen mijn lijf en mij, het confronteert me met mijn eigenaardige verhoudingen. Ik ben klerenwinkels ook altijd heel rap beu: te veel volk, te veel lawaai. Ik vind de verkoopsters meestal trutten omdat zij kunnen dragen wat ik zou willen kunnen dragen. En ik kan nog altijd niet veel geld uitgeven aan kleren.
Maar heel soms, dan stap ik zomaar ineens een winkel binnen, zie iets hangen en denk: gut, dat kan ik misschien toch eens passen. En heel soms staat er dan ineens een schone, goedgeklede madam voor de spiegel. En daarvan word ik dan wel ontzettend gelukkig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
