Wijvenweek?!


Voorwaar, ik krijg mijn allereerste stokje toegeworpen van Jim. Een tamponstokje nog wel, want het is wijvenweek. Dat was mij een beetje ontgaan. Hier en daar gaat het over wijvenblogs. Wat is dat eigenlijk, een wijvenblog? Is het een wijvenblog als het door een madam wordt geschreven? Of is een wijvenblog iets wat over breien, schoenen, kinders, shoppen, schoenen, kapsels, koken en schoenen gaat? Ik lees geen Flair, voel me niet op mijn gemak op babyborrels, loop overdag zelden rond met make-up, gebruik pas sinds zeer kort een dagcrème en kan helaas moeilijk hoge hakken dragen. Maar maakt mij dat minder madam? Didn’t think so. Dus: de studio goes pink deze week.

Mijn wijflijf: dat is het eerste thema van deze week. Net als elke andere madam heb ik soms vrede met mijn lijf, soms helemaal niet. Soms zou ik liever 20 cm groter zijn. Soms zou ik graag 10 kilo minder wegen. Soms zou ik graag grote ogen hebben. Een taille. Of een andere neus, een andere kaaklijn, vrouwelijker handen, dunnere armen, smallere schouders. Soms word ik kwaad op mijn lijf als het zich niet gedraagt. Kwaad omdat ik geen doorjager ben. Omdat het vanalles opslaat om het dan op de één of andere, meestal dramatische, manier aan de oppervlakte te laten verschijnen. Kwaad omdat ik het nu eenmaal moet doen met wat er is. Maar mijn lijf wordt vast ook wel eens kwaad op mij, wanneer ik het slecht behandel. Ik zou meer kunnen doen om de relatie tussen mij en mijn lijf wat hartelijker te maken. Dus eigenlijk moet ik daar gewoon niet over zagen.
En dat ik maar 1m61 ben, vind ik meestal niet erg. Dat ik goed voorzien ben van poten en oren, daar kan ik doorgaans ook wel mee leven. Ik heb sproeten en dat vind ik plezant. Mijn haar heeft een kleur bruin waarvan mensen mij soms vragen of het uit een potteke komt, het blinkt en ik heb er genoeg. Dat stress er bij mij op rare manieren uitkomt, is op lange termijn wel gezond volgens de dokter. Ik ben content met mijn kuiten en mijn enkels, en ik heb (nog) geen zwabbergat. Ik heb een mooi en zacht vel. Eens mijn beugel er uit is, zullen mijn tanden ook wel mooi zijn.

Het schijnt dat ik een hoog knuffelgehalte heb. Dat is misschien nog wel het leukste aan dat lijf van mij, dat mijn vrienden het al eens graag goed vastpakken.

0 reacties:


 

Copyright 2006| Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger Beta by Blogcrowds.
No part of the content or the blog may be reproduced without prior written permission.