Als ik er ooit eentje heb en het begint plots zò te doen, dan geef ik het weg.
Mannen.
Af en toe word ik er van beschuldigd kieskeurig te zijn. Dat is helemaal niet waar. Er zijn nog mensen die willen wat ik wil. Kijk maar.
Ik heb daar niks aan toe te voegen.
Op de radio werd daarstraks de wonderbra tot 'vrouwending van het jaar' uitgeroepen. Nog in de top 5: stiletto's en de G-string. Fantastische dingen allemaal, maar voor wie zijn ze zo geweldig?
Shoppen. Pfff. Wat een vreselijk woord, ik gebruik het zelden of nooit. Het doet me denken aan 'de kids', zoals ze in van die wijvenboekskes beschreven staan. Kleren kopen, winkelen, whatever. Ik doe het weinig, nu al meer dan vroeger. Enkele jaren geleden kreeg ik zelfs een nieuwjaarskaartje waarop stond: 'ik wens je veel nieuwe kleren toe.' Tja, dat zegt wat over mij toen, zeker? Sindsdien is er wel wat veranderd, maar een shopaholic -nog zo'n walgelijk woord- zal ik jamais de ma vie worden.
Kleren passen verstoort de relatie tussen mijn lijf en mij, het confronteert me met mijn eigenaardige verhoudingen. Ik ben klerenwinkels ook altijd heel rap beu: te veel volk, te veel lawaai. Ik vind de verkoopsters meestal trutten omdat zij kunnen dragen wat ik zou willen kunnen dragen. En ik kan nog altijd niet veel geld uitgeven aan kleren.
Maar heel soms, dan stap ik zomaar ineens een winkel binnen, zie iets hangen en denk: gut, dat kan ik misschien toch eens passen. En heel soms staat er dan ineens een schone, goedgeklede madam voor de spiegel. En daarvan word ik dan wel ontzettend gelukkig.
Voorwaar, ik krijg mijn allereerste stokje toegeworpen van Jim. Een tamponstokje nog wel, want het is wijvenweek. Dat was mij een beetje ontgaan. Hier en daar gaat het over wijvenblogs. Wat is dat eigenlijk, een wijvenblog? Is het een wijvenblog als het door een madam wordt geschreven? Of is een wijvenblog iets wat over breien, schoenen, kinders, shoppen, schoenen, kapsels, koken en schoenen gaat? Ik lees geen Flair, voel me niet op mijn gemak op babyborrels, loop overdag zelden rond met make-up, gebruik pas sinds zeer kort een dagcrème en kan helaas moeilijk hoge hakken dragen. Maar maakt mij dat minder madam? Didn’t think so. Dus: de studio goes pink deze week.
Ik ging helemaal naar de Supersoldi om 7 goedkope borden, want daar smijten we mee in Folie (vanaf vrijdag weer te zien in La Barraca). In de regen, met mijn pas geknipt haar. Ze mochten niet breken onderweg, dus ik pakte ze in de Supersoldi goed in in krantenpapier. Boven de kasseien van de Bijlokehof scheurde mijn plastieken zak. Daar kon het krantenpapier niets tegen beginnen. Tot zover de 7 borden, die nu in een kartonnen doos tegen de gevel van café 't Zwart Schaap staan.
In theorie ben ik vandaag aan mijn laatste werkweek begonnen. Ook mensen die net een kind hebben gebaard moeten ooit weer aan het werk. En daarvoor schoppen ze een ander van hun stoel. Mij dus, in dit geval. Een beetje een beklemmend gevoel, wel.
Het gaat niet zo goed met Britney, but hey! Er is Timbaland, dus echt kunnen zingen is geen vereiste meer. En nu moet ze zelfs geen hele dag meer kunnen rechtstaan om een clipje in te blikken, ook daar is nu een oplossing voor:
Volgens mij is Britney stiekem gewoon dood.
Update: het filmpje quit wel. Een videoclip van Britney in Anime. Het was eens iets anders, misschien komt het nog terug.
Vorig weekend was echt fantastisch: een heel weekend in het teken van een paper over cognitivistische instructiestrategieën. Inderdaad, zo keek ik ook toen ik de opdracht las. Maar kijk, deadline is deadline en diploma is diploma, dus een mens als ik gaat er dan ook vollédig voor. Met in mijn achterhoofd de troostende gedachte aan het volgende weekend -dit weekend dus-, dat van mij zou zijn. Een hele zaterdagnamiddag -in de voormiddag was er wel nog even les, zomaar een heel weekend voor uzelf, dat is wel heel veel gevraagd- en een héle zondag voor mijzelf. En vanavond is er een klein feestje bij ons in de Studio, met allemaal mensen die ik veel te weinig zie. Dat ging dus allemaal kweenieoewijsdemaxenal zijn.
En dan ben ik godverdomme ziek.
Een leuk filmpje van mijn favoriete dames dan maar, omdat het toch niet allemaal kommer en kwel moet zijn:
Hoe kan een mens nu 1 sloef kwijt geraken? Ik ben tot veel in staat, vooral als het over dingen verliezen gaat, maar dit overtreft alles. En ik mis ze, mijn fleecen sloefke. Ik draag graag sloefen: als ik thuis ben, ben ik huiselijk. Dus loop ik nu maar een beetje debiel rond met 1 sloef, dan heb ik toch 1 gezellige voet.
Posts
