studio54

Ik ben terug. Juj! Hopelijk heeft mijn lange afwezigheid niemand tot wanhoop gedreven. 

Ik heb een kleine week aan de spaanse costa del snol gezeten, en oh my, wat was het daar heerlijk. Nu ben ik helemaal bruin en besproeteld, bijgelezen en uitgerust. En dat heb ik allemaal bereikt door aan een mooi zwembad in de zon te liggen. Hehe. 

Maaarrr: we reizen om te leren, ook naar de costa del snol, en het nieuwe woordje dat ik daar geleerd heb deel ik graag met jullie. 'Empapàr' is een Nederlands-Spaans-Esperanto containerbegrip voor de favoriete vakantiebezigheid van (vlaamse) gepensioneerden. 'Aanpappen', maar dan in het Spaans. Werkelijk, zodra die mensen in een hotel aankomen gaat de speurneus open en worden de voelsprieten uitgezonden, op zoek naar andere Vlamingen voor een gezellig potje empapàr. Op dag 2 zitten ze al samen aan de ontbijttafel en wisselen ze ervaringen uit over andere vakantieoorden en hotels, hoe de bedden daar & ginder zijn en dat het eten hier wel veel beter is. Tegen het einde van de vakantie zijn ze goede vrienden geworden, wisselen ze adressen uit en gaan ze foto's kijken bij elkaar. En als de bus komt om terug naar het vliegveld te gaan, staan de achterblijvers hen met de zakdoek uit te zwaaien. Tot daar. Nieuwe vrienden maken, dat is nog vruchtbaar. ALS dit met wederzijdse instemming gebeurt natuurlijk. Het vervelendste aan empapàr-grage mensen is dat ze denken dat iedereen dat even leuk vindt. Als je niet op reis gaat om je vriendenkring uit te breiden: vermijd oogcontact.

Nog absurder zijn mensen die er in slagen om tijdens de tien minuten die een passagierswissel nodig heeft bij een tussenlanding, verteld te krijgen waar ze wonen, hoe lang ze op reis gaan en waarom ze dat precies nu doen, met welke lichaamsdelen ze allemaal op de sukkel zijn en wat ze al allemaal gedaan hebben sinds ze die ochtend zijn opgestaan. Hoe kan de nood om al die dingen te delen zo groot zijn dat je ze zelfs vertelt aan een volslagen vreemde die je nooit meer terug zal zien? 

Nu ja, mijn grootmoeder had een olympische medaille empapàr kunnen winnen en dat vond ik altijd geweldig. Voor haar dan. Ik heb het niet in me.