Wat is het leuk om goede voornemens ook eens echt te realiseren: op 1 september begin ik te werken. Ad interim, weliswaar, maar ik zal dus een poosje eerlijk zweet kunnen ruilen voor brood.
Dank u.
Wie denkt dat werkzoekenden niks anders te doen hebben dan een beetje bloggen, zit er volledig naast. Mijn deadline om werk gevonden te hebben ligt nog altijd op 1 september, en dat gedaan krijgen vraagt tijd. En me zoveel mogelijk amuseren vòòr die datum vraagt ook al tijd. Maar dat lukt aardig. Af en toe moogt ge jaloers zijn op een werkzoekende.
Pukkelpop dus. Ik ben natuurlijk al een week terug: het stof is van me afgespoeld, mijn stem is al min of meer terug, mijn valling is over zijn hoogtepunt heen en al mijn kleren zijn gewassen. Is het nog de moeite om er een post aan te wijden? Ja natuurlijk!
Over de muziek heb ik weinig te vertellen dat nog niet in de gazet gestaan heeft, behalve dat Arsenal overdag programmeren een geniale zet was. Ge moogt er allemaal mee lachen, maar ik had kiekenvel bij 30°C. En ik was niet de enige. Wat niet in de gazet stond: dat een trekrugzak echt wel handig is op festivals. In ieder geval handiger dan een valies op wieltjes. Tien liter drank voorttrekken over een wei: niet praktisch. En ook dat hoogtepunten niet alleen van de muziek afhangen. Mijn vriendjes hebben mij weer zo trots gemaakt. Iemand die 6 keer in 1 zin 'fuck' kan zeggen, die moet je toch gewoon graag zien? En met iemand die zich perfect kan inleven in iemand die 5 dagen geconstipeerd is geweest, komt iedereen toch graag buiten? En dan was er nog Ons Groot Wetenschapswonder die haar Golden Shower - wodka steevast vergeleek met 'pis van een diabeticus'. Mijn vriendjes veroordelen mij niet als ik de slappe lach krijg bij het zien van een colonne rolstoelen die over een festivalweide hobbelt. Zij weten dat ik het gevoel voor humor van een 3-jarige heb en dat ik dat niet slecht bedoel. En dat het een mirakel was dat het drie dagen droog gebleven is, dat stond ook niet in de gazet. Terwijl dat toch net de magic of it all was. Back to basics is plezant. Principes zijn overbodig. Buiten dansen is veel leuker dan binnen dansen. Ik ben 20. Junk food is niet mijn ding.
Enfin, Pukkelpop was een hoogtepunt van drie dagen. En het was volle maan. Zalige zomer.
Op 11 juli hebben we de TV naar de onderwereldse duisternis van de StudioKelder verhuisd, voor een feestje. Twee weken later besefte ik dat hij daar nog altijd stond, en dat hij daar eigenlijk wel goed staat. We zijn een maand verder en hij staat er nog. Onze living is groter, er komt meer licht binnen en ik heb hem nog geen seconde gemist. Vreemd? Neen.
Maar nu mis ik hem wel. Het is zondagavond en het is hier stil want ik ben alleen in De Studio en ik heb hier nog ergens een DVD van Arrested Development (seizoen 2) liggen die ik wou uitkijken maar nu vind ik die niet en het internet ben ik nu even helemaal beu. Drama? Drama.
Of het nu een hij, zij of het is: Grace Jones is materiegeworden awesomeness. Ik ken niemand anders die op haar zestigste nog mensen doet juichen als ze met haar blote kont richting publiek schudt. Gisteren op de Lokerse Feesten dacht ze dat ze in 'fucking France' zat, vond ze de helft van de tijd haar 'fucking accessories' niet en moest de 'fucking rookmachine' uit. Eén welgemikte 'Fuck You, I'm deaf!' van Grace had meer invloed op het volume van het publiek dan al het 'Where are all the sexy people?'-gezaag van Macy Gray de act ervoor. La Grace heeft twee uur het beste van zichzelf gegeven en ze was super. Ze was zelfs fucking funny.
Ze heeft zichzelf wat gepromoot, vooral haar nieuwe cd, want 'she's running for President'. Daar kan ik wel achter staan. Hier is de (mega-coole) clip van Corporate Cannibal.
Ik heb een paar dagen in the hometown doorgebracht. Aan de zee. Hoogtepunt moet geweest zijn wanneer Onze Vader de nieuwe grill installeerde en er meteen in slaagde de handleiding te grillen. (Ah, dus dat wordt warm als ge dat in het stopcontact steekt?) Ge moet het maar doen. Onze Vader heeft ook een stappenteller gekocht. En niet voor zichzelf. Mooi, toch? 10.000 stappen per dag, dat is het streefdoel. Dus hebben ma en ik elke dag 10.000 stappen gezet op de dijk, bij ons en elders.
Ik word ambetant van veel volk bij elkaar, en nog ambetanter van veel volk dicht bij mij. Een beetje agressief zelfs, soms. En op onze dijk liep er immens veel volk rond de voorbije dagen. Want het strand was niet uitnodigend genoeg, het appartement dat ze huren is ongeveer zo groot als een hondenhok en ze hebben er zo veel voor betaald dat ze ook geen terrasjes meer willen of kunnen doen. Dat leidt tot gezamenlijk gesleffer om de tijd te doden. De kinderen met go-carts de vrije loop laten of met vliegers laten gooien, met zes naast elkaar lopen aan het tempo waarop je mij kernfysica zou kunnen uitleggen, de hond aan de lijn houden maar die lijn dan wel laten uitwaaieren over de hele breedte van de dijk, voor mijn voeten lopen en zonder enige aanleiding stoppen met bewegen ... Ik kàn daar niet tegen.
Ik kijk al uit naar Pukkelpop.
Twee keer ging er een golf van verontwaardiging door mijn lijf toen ik las dat De Standaard een lijst van 'boeken die je gelezen moet hebben' heeft gepubliceerd. Wie heeft hun mening ooit gevraagd? The mere snobbery! Maar ik was nieuwsgierig, dus ik ben toch maar eens gaan kijken op de site. Ik meen toch enige ironie op te merken, en dat stelt me gerust. Als ze zouden beweren dat iedereen eerst en vooral diè boeken moet lezen, zou ik serieus op mijn paard zitten. Want ik lees al even graag de vrolijke detectives van Dennis Lehane als één van die blufboeken.
Om toch ook maar even te bluffen, of net niet, het is maar hoe je het bekijkt: ik heb er 16 uitgelezen. The World Acccording to Garp is nummer 17, maar die is nog niet uit. Vier ervan heb ik niet uitgelezen. Een aantal titels staan op de lijst 'ooit eens als ik veel tijd en goesting heb'. Andere ken ik zelfs niet. Foei, Xaro!
Ik mis wel 1 boek op de elitaire boekenlijst. Wie Omega Minor van Paul Verhaeghen daadwerkelijk uitgelezen krijgt, mag eens tegen mij komen bluffen. Mensen die De Ontdekking van de Hemel een tentoonspreiding van intellectualisme vonden, laten het misschien beter in de kast staan. Denk ik.
Ik wil trouwens nog van deze post gebruik maken om te melden dat een VRT-journaliste vandaag 'een meisje die' gezegd heeft op het scherm en dat dat geweldig op mijn zenuwen werkt. Dat ze studenten Journalistiek eerst maar eens dat soort dingen leren in plaats van de recente literatuurgeschiedenis. Begot!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
