...laat ik even op mijn blog melden dat ik keihard geslaagd ben voor mijn examens. Dan kunnen jullie weer verder met jullie leven.
Elke keer denk ik: nu zal het er wel mee gedaan zijn. Ik heb er al weer maanden niets meer over gehoord, fin de carrière is eindelijk gekomen. Je kan toch geen jaren net onder de oppervlakte van het BV-schap blijven spartelen, in al die jaren misschien 5 keer iets presteren dat het vermelden -volgens zeer bedenkelijke breinen- waard is en toch nog als het citeren waard beschouwd worden?
Een van die prestaties is wel de zalige costumerie in dit clipje, het moet gezegd.
De kop is er af, van onze mini-reeks hernemingen, en ik ben opgelucht te mogen melden dat we het nog kunnen. Na een dikke week flipperkast in mijn hoofd en borstkas en bijhorende huidprobleempjes, hebben we Folie à Deux gespeeld op het Nagt-festival in Knokke. We hebben dat goed gedaan, en ik hoef zelfs niet 'al zeg ik het zelf' te zeggen.
Naar aanleiding van Nagt hebben we met ons stuk ook de interesse van de West-Vlaamse pers gewekt. Ja, want er zitten West-Vlamingen in het collectief. 5 van de 7 podiumdieren waren te negeren want van Gent. Alles voor mijn 5 minutes of fame natuurlijk, maar ik blijf het wat belachelijk vinden. Die journalist vroeg me ook of ik nog geen nare ervaringen had gehad met 'die groepering die vindt dat er te veel West-Vlamingen in Gent zitten.' Zucht.
In De Morgen stond ook al een artikel over West-Vlamingen in Gent, die zich bedreigd voelen door de NGA omdat ze bij de bakker uitgescheten werden voor vuile Westflut. Een bakker die zijn klanten uitscheldt omdat hij zich gesteund denkt door een fictieve achterban: ik weet niet of ik het grappig of triest moet vinden. De wereld is zijn gevoel voor humor aan het verliezen. Ik moet een beetje denken aan Sonneveld zijn vrolijke Amsterdammer: 'Nou fraag ik u af, meneer Sjonneberg, waar is de Gulle Lach heden ten dage gebleven?'
Naald en draad, lijm, papier en karton horen NIET bij mij. Waarom dingen zelf in mekaar prutsen als je ze in de winkel kan kopen, nee? Aber vandaag heb ik dus gewoon een boek gemaakt. Een heel boek. Ikke. Nog iets om in het lijstje dingen die ik kan maar nooit meer zal doen te zetten. Het leukste is eigenlijk dat het dient om aan flarden gescheurd te worden, live on stage, en dat ziet er geweldig uit!
Vrijdag spelen we opnieuw Folie à Deux, op het Nagt festival in Knokke. Nog een kleine week om te repeteren, en vandaag was dag van de handenarbeid in de Barak. Oud decor eruit, nieuw decor erin. Er is gesloopt, gesleept, gestofzuigd, geklopt, gezaagd, geschroefd en geprutst dat het een lieve lust was. En intussen heb ik dus aan de zijlijn zitten boekbinden. Het was een leuke lange dag en het resultaat mag er zijn. We hebben weer een hypnotiserend hip decor, en het is verplaatsbaar deze keer. Ik ben ook een paar nagels kwijt, merk ik nu, en ik begrijp beter waarom mensen zich engageren in het verenigingsleven. De angst om de controle over mijn agenda te verliezen heeft me er altijd van weerhouden om er de lol van in te zien.
En zaterdag heb ik EINDELIJK een nieuwe gsm gekocht. Bij the Phone House nog wel, in weerwil van wat ik daarover bij Brutin al had gelezen. Ik was eerst, met dat stukje in gedachten, doorgewandeld naar de Bel Company, maar daar stond wat zonnebankbeleg in pak debiele commentaar te geven op alle lelijke mensen die de winkel passeerden. Kwam niet sympathiek over. Eender hoe, een gsm willen kopen op zaterdagnamiddag is slecht voor de tolerantie. Toch voor die van mij. Er kunnen zo veel gsm's op een vierkante meter muur tentoongesteld worden dat je voortdurend over andere mensen heen moet kruipen om te zien welk machien je wil. En dan moet je je voorbereiden op het 'puur informatieve' vragenuurtje over je abonnement en beltarieven, je wapenen tegen verzekeringsgemem en accessoire-bullshit en verdragen dat de verkoper laat doorschemeren dat hij je defensieve houding tegen het verkoopsgelul niet apprecieert. Hij apprecieerde natuurlijk wel dat ik al helemaal zelf uitgedokterd had welke telefoon ik wou en dat hij geen honderd modellen meer moest demonstreren. Soit, nu heb ik weer een gsm die ik kan gebruiken zoals het hoort: ver weg van stopcontacten en langer dan 2 minuten aan een stuk. Ik ben content.
Foto van de week: ik was op zoek naar een foto van Patrick uit Spongebob met netkousen aan, en toen vond ik deze van een andere Patrick. Hij ziet eruit alsof hij netkousen zou kunnen dragen.
Posts
