Ik heb een beugel, blokskes, een treinspoor, een ijzerwinkel,... in mijn bek. Op een leeftijd waarop alle mensen blij zijn dat ze eindelijk van al die puberperikelen af zijn (beugels, puisten, geen lenzen mogen dragen,...) kreeg ik te horen dat ik beter eens kan overwegen om de bewegingsvrijheid van mijn tanden in te perken. En iedereen weet het, want iedereen is er intussen al vanaf, maar toch: dat is AMBETANT! Dat trekt, dat duwt, ik kan mijn tanden niet meer op elkaar zetten en er klopt echt iets niet als ik mijn mond toe houd. En ik kan niet eten, een vervelende doch misschien nuttige bijwerking. Ze zeggen mij allemaal dat het went, dus daarop wacht ik. Van zodra ik aanvaard heb dat het zo erg niet is en dat het voor mijn eigen goed is, laat ik het ook wel weten. Op de foto: ik, gesimspsonized.
Labels: beugel, simpsonize me, the simpsons
Nah, waar al dat gemecker al niet goed voor is. Zo kom ik hier terecht in Braceland waar vrouwe Xaro de plak zwaait en het schoon weer maakt.
Goed om weten dat er daar aan de overkant van’t water nog hogere levensvormen tot communicatie in staat zijn.
Beugels, breek me de mond er niet over open. Ik wist wel niet dat ze daar, eens de adolescente stuiptrekkingen voorbij zijn en het verval zich heeft ingezet, nog mee durven afkomen. Hel en verdoemenis! Een mens zou voor minder z’n vertrouwen in de medische wetenschap verliezen.
Ik heb in mijnen jonge tijd heel wat ijzerwerk versleten maar die ellende vervaagd gelukkig in de algehele tristesse van mijn kindertijd. Ik stond daar vroeger zo niet bij stil. Iedereen had dat wel es op zekere dag voor de kiezen.
Allé, voor de rest, gezien ik al geruime tijd geen tv meer heb, vanaf nu voor nieuws over Vlaamse Trash Madammen nog slechts één adres.
Riketikketik… is er iemand die al weet, hoe-ik-heet
Kristof- Philippe - Koenraad? Ja? Je gesimpsonizede foto zegt wel wat. Tegenwoordig maakt het dus niet meer uit hoe oud je bent, als je tanden maar scheef staan!